బయట బోరున వర్షం పడుతున్నా
గొంతులో తీరని దాహం,
బయటెంత వెలుతురున్నా
గుండెలో చిక్కని చీకటి,
చుట్టూ నవ్వుల పువ్వులున్నా
ఏరుకోలేణి అవిటీతనం,
ఇదేనా జీవితం అనుకుంటే
కాదంటూ నువ్వొచ్చావు
ఒక్కసారిగా ప్రపంచమే మారింది కదా
నిన్నటి వరకున్న కోపం
సమాజమంటే అసహ్యం
ఇప్పుడు నాలో లేవు
ఉన్నదల్లా నీ నవ్వులు వాటి మాటున
నాకు చేరుతున్న సంతోశం
అంతా హాప్పీ హాప్పీ
0 comments:
Post a Comment