పొద్దు గడవకముందే
సద్దుమణిగింది
అక్కడేదో ఉంది
అక్కరకు రాకుంది
ఆహార్యపు అంచుల
అభినయం
ఆ అతివ
ఆభరణం-అనుకుంటే,
ఇప్పటికీ అర్థమవ్వని
ఈ సమాజపు నైతికత
ఊహకందని
ఓ అబద్దం!
కాని , బంధాలు లేని
కీకారణ్యంలో
కుక్కిన వెలుతురుర్ల్లో నెత్తురు
కక్కుకుంటున్న అభిమానం..మాటేమిటి?
గర్వపడదామా మిత్రమా?
చక్కని మానవీయత
చిక్కబడితే
చ్హా అంటూ చా చా అనుకుంటూ
చీదరించుకుంటూ , సిగ్గులేని స్వార్థాల
చువ్వల్లో ఉంటూ
చావురాని
చేవలేని
జవసతవాలుడిగి
జాణతనాన్ని
నా గొప్ప అనుకుంటూ
పబ్బం గడిపేసుకుంటూన్న మనకా ఈ సంఘ
భాధలు . .హవ్వా !! సిగ్గు చేటు కాదా ఇది.
మాయల సుడిగుండాల్లో
యాయావారాలక్కూడా
రమణీయతనా?
లంకలో రావణుడు ఏదో
వంకతో పవిత్రతను పాడు చేయడం
అర్థం లేని జీవితంతో
ఇంకా ఎన్నాళ్ళు
ఈ నాటకాలు...
0 comments:
Post a Comment