అప్పటికీ అనుకుంటూనే ఉన్నాను
కర్మసధ్దాంతం మాత్రమే మనషికి
ప్రశాంతతనిస్తుందని…
ఐన తెలియని ఆవేశంతో
అక్కరకురాని ఆదర్శాలతో
అరతం కాని ఆలోచనలతో
ఏదో సాధిద్దామనుకునే నాకు
ఒంటరినయ్యాను పిచ్చి నమ్మకాల
సమాజ వలయంలో చిక్కుకుని.
నవ్వుతున్నారు అందరూ తమషాగా
కాని ఇదెక్కడి న్యాయమో నాకర్థం కావడం లేదు.
అస్తిత్వాలు ముక్కలవుతున్నా కూడా
కర్మనుకునే సిధ్ధాంతాలు ఎవరినుద్దరించాలనీ????
పుట్టించిన దేవుడికి కూడా అర్థం కాని
శికండి సిద్దాంతాలను
నేను కూడా జేజేలనలా???
అయ్యో ఇది నిజంగా కర్మ సిద్దాంతమేనా?????